Η καλλιέργεια της κορινθιακής σταφίδας είναι δύσκολη, κοστοβόρα και απαιτητική. Απαιτεί την παρουσία του αγρότη στο χωράφι κατά τους περισσότερους μήνες του έτους.
Οι αγροτικές εργασίες ξεκινούν τον Οκτώβριο με διάφορες καλλιεργητικές φροντίδες, όπως το σκάψιμο του εδάφους και ειδικά τη ζιζανιοκτονία, την άρδευση, τη λίπανση κ.λπ. όταν πρόκειται να εγκατασταθεί νέος αμπελώνας.
Στη συνέχεια ακολουθεί μετά τον Ιανουάριο το κλάδεμα καρποφορίας και αργότερα κατά την άνοιξη τα χλωρά κλαδέματα, κατά τα οποία αφαιρούνται οι ζωηροί χλωροί βλαστοί, οι οποίοι δεν πρόκειται να δώσουν καρπό και μπορεί να μειώσουν την παραγωγική ικανότητα του φυτού. Κατά τις αρχές του Μάρτη, που εμφανίζονται τα πρώτα μπουμπούκια, αρχίζει το σκάψιμο (κουτρούλιασμα) και κατόπιν το σκάλισμα και το ράντισμα.
Κρίσιμη εργασία που γίνεται μετά τα μέσα Μαΐου είναι η χαραγή (χαράκι) του κλήματος με σκοπό το καλύτερο δέσιμο του καρπού και την αποφυγή ανθόρροιας και καρπόρροιας και τελικό αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη και ποιοτικότερη σοδειά. Κατά τη χαραγή πραγματοποιείται η προσεκτική αφαίρεση τμήματος του εξωτερικού φλοιού του φυτού της σταφιδαμπέλου που σκοπό έχει να σταματήσει την κάθοδο των χυμών του φυτού προς τη ρίζα, ώστε αυτοί να οδηγούνται μόνο στα άνθη και στις σχηματιζόμενες ρώγες της κορινθιακής σταφίδας, επιτρέποντας έτσι το καλύτερο «δέσιμό» τους.
Αναμένοντας την ωρίμανση του καρπού, ο αγρότης προχωρά μέσα στους πρώτους μήνες του καλοκαιριού σε ξεφύλλισμα των αμπελιών, έτσι ώστε ο σχηματιζόμενος καρπός να δεχθεί περισσότερο ήλιο και αέρα και να ωριμάσει γρηγορότερα και καλύτερα.
Μετά την ωρίμανση του καρπού ξεκινά, συνήθως μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, ο τρύγος, δηλαδή η συγκομιδή της νωπής σταφίδας από τα κλήματα. Ακολούθως τα σταφύλια απλώνονται σε ειδικούς, ανοικτούς, υπαίθριους χώρους, τα αλώνια, όπου αποξηραίνονται σε μέτριες θερμοκρασίες κάτω από τον ήλιο. Βέβαια, για να είναι έτοιμο το αλώνι να «υποδεχθεί» τον νωπό καρπό, πρέπει από πριν να έχει καθαριστεί και να έχει ισοπεδωθεί.
Μάκινα διαλογής της μαύρης σταφίδας
Στην εποχή μας αυτή η μέθοδος ξήρανσης στον ήλιο είναι η πιο διαδεδομένη. Γίνεται σε ακάλυπτα χωμάτινα ξηραντήρια (αλώνια) επάνω σε σταφιδόχαρτο, σε ξηραντήρια από σκυρόδεμα και σε τζιβιέρες (ξύλινα πλαίσια με συρμάτινη επιφάνεια). Η διάρκεια της ξήρανσης στα ακάλυπτα ξηραντήρια κυμαίνεται από 10 – 12 ημέρες. Η αγωνία των σταφιδοπαραγωγών μήπως μια ξαφνική μπόρα ή άλλα δυσμενή καιρικά φαινόμενα καταστρέψουν τον κόπο μιας ολόκληρης χρονιάς κορυφώνεται αυτές τις δύο περίπου εβδομάδες που διαρκεί η ξήρανση.
Μια μέθοδος που χρησιμοποιούνταν παλιότερα ήταν η ξήρανση στη σκιά (σκιάδα ή ισκιάδα) που έδινε σταφίδα ανώτερης ποιότητας. Γινόταν με ανάρτηση των σταφυλιών σε σύρματα, σε μόνιμο ξηραντήριο – στέγαστρο. Παραλλαγή της είναι η ξήρανση που γίνεται υπό τη σκιά του φυλλώματος του πρέμνου. Η ξήρανση στη σκιά διαρκεί περίπου 20 ημέρες και ολοκληρώνεται με μετέπειτα έκθεση στον ήλιο για 2 ημέρες.
Μετά την ξήρανση γινόταν το “τρίψιμο”, η απομάκρυνση δηλαδή των βοστρύχων και στη συνέχεια το “λίχνισμα” και το κοσκίνισμα με ρίψη της σταφίδας από ορισμένο ύψος και απαλλαγή της, λόγω ρεύματος αέρος, από ξερούς μίσχους, σκόνη και ξένες ύλες. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε η μάκινα, ένα ειδικό μηχάνημα που διαχωρίζει την αποξηραμένη κορινθιακή σταφίδα αναλόγως του μεγέθους της ρώγας της, ενώ παράλληλα την καθαρίζει από διάφορες ξένες ύλες.